Menu główne:
Sanatorium
w Lądku-Zdroju
17 czerwca – 10 lipca 1979 roku
Moje dość częste, pomimo młodego wieku, pobyty w sanatoriach
wynikały z faktu, że przez 24 lata pracowałem w warunkach szkodliwych
(zagrożenie ołowicą) i uciążliwych (praca trzyzmianowa, również w dni
ustawowo wolne). Byłem składaczem ręcznym i maszynowym
(zecerem i linotypistą) w drukarni gazetowej,
a także operatorem fotoskładu – po „rewolucji komputerowej”
– w Zakładach Graficznych „Dom Słowa Polskiego” w Warszawie.
Był taki zwyczaj, że wysyłano na tzw. profilaktykę,
czyli 24-dniowe turnusy sanatoryjne w ramach zwolnienia lekarskiego,
wszystkich chętnych, którzy przepracowali w warunkach,
o jakich wspomniałem na początku, więcej niż 10 lat.
Później wyjazdy takie odbywały się mniej więcej co 2-3 lata.
Był to czas dla jednych, wyrwania się z domu i oddania się wszelkim uciechom,
jakich byłoby trudno zaakceptować przez np. rodzinę. Dla innych
(m.in. dla mnie) był to czas poznawania nowych ludzi, czy nowych miejsc.
A ponieważ z reguły były to wyjazdy w okolice wyższych,
czy niższych gór – stanowiły one dla mnie źródło poznania miejsc
w których wcześniej nie byłem. W ten m.in. sposób poznałem dość dokładnie
Kotlinę Kłodzką wraz z otaczającymi ją pasmami gór.
Oto zdjęcia z mojego pierwszego pobytu sanatoryjnego,
który spędziłem w Szpitalu Uzdrowiskowym „Jan”,
oddział chorób zawodowych w Lądku-Zdroju.
Zapraszam do oglądania: